[Zobacz galerię layoutów Fabryki w latach 2001-2010]

2001 | 2002-2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2010 | 2012 | 2013 | 2016

Początki sięgają pierwszych artykułów jakie napisałam dla jednego z drukowanych fanzinów wydawanych w Polsce, jak mi się wydaje był to rok 1998. Dosyć mozolnie szło składanie poszczególnych numerów (magazyn nie był moją własnością), więc widząc jak marnuje się moja praca, postanowiłam założyć swój własny magazyn i publikować swoje materiały w dowolnym czasie. Z początku miał obejmować kilka podgatunków muzyki industrialnej i nazywać się Industrialique (Industrial + Diabolique, jeśli ktoś kojarzy film o tym tytule). Jednakże ciężko było zebrać osoby równie zaangażowane w temat jak ja, więc nauczyłam się HTML, Flasha i zabrałam się do realizacji pomysłu. W tym czasie czytałam kilka magazynów muzycznych i chciałam pisać, tak jak ci dziennikarze muzyczni i mi mieć swoich oddanych czytelników. Chociaż pisanie to też sztuka i na początku w ogóle mi to nie wychodziło, a pierwszą dobrze napisaną recenzją był The Dark Side of The Spoon Ministry, która to recenzja pojawiła się w dziale Muzyka portalu informacyjnego Onet.pl, gdzie przez chwilę pracowałam.

Prędkość i ceny internetu na początku w drugiej połowie lat 90-tych i na początku lat 2000 pozostawały ciągle marzeniem. Internet w domu miał prędkość ok. 28kpbs, możliwy tylko przy podpięciu modemu do telefonu, wykupieniu abonamentu i drogi tak bardzo, że modne było instalowanie specjalnych liczników zliczających pobrane i wysłane dane i pokazujących koszt tego połączenia na bieżąco. Często trzeba było po prostu się odciąć w trakcie ściągania jakichś recenzji czy innych dokumentów, bio, bo licznik pokazywał coś bardzo niedobrego.
Drugą opcją były pakiety typu "tańszy internet między 18tą a 22-gą" i chyba w nocy też. Mimo wszystko i tak musiałam działać szybko, a w domu nierzadko były awantury o koszty używania internetu. Monopolista do tej pory oferuje złodziejskie stawki za internet i nieciekawe promocje, ale płaci też duże kary. Doszło do tego, że z internetu korzystałam tylko na uczelni, a w domu tylko, żeby odebrać maila. Oczywiście materiały ściągnięte na uczelni drukowałam lub przenosiłam na 3,5'' dyskietkach do domu. Po skończeniu studiów lub jeszcze w ich trakcie zaczęłam korzystać z kawiarenek internetowych, no ale to też były koszty i pośpiech oraz niebezpieczeństwo, że ktoś może zobaczyć co oglądałam w internecie. Dane zapisywałam albo dalej na dyskietkach, albo na CD, a nierzadko tylko operator kafejki miał nagrywarkę, więc trzeba było utworzyć dzielony folder z rzeczami do nagrania i powiadomić go o tym.

Pierwsza wersja magazynu Fabryka powstawała w 2001 r. i została opublikowana w internecie między 2001 a 2002 r. Do wykonania używałam wtedy pakietu Macromedii (R.I.P., obecnie w posiadaniu Adobe) - Dreamweaver, Fireworks i Flash. Kupiłam parę książek, robiłam notatki, ćwiczyłam na przykładach itd. Pracowałam na PC, który tata kupił do nauki w połowie lat 90-tych z Pentium 166 Mhz, 256 RAM SDRAM i 14" monitorze CRT ,dlatego tabela w jakiej mieścił się później layout nie była dopasowana do 100% (o tym udogodnieniu jeszcze wtedy nie wiedziałam), ale do takiego widoku, jaki sama miałam na ekranie. Pierwsza praca, na stażu w Onet.pl pozwoliła mi zarobić na 'poważniejszy' komputer, składak PC Pentium 1,06 Ghz z 1GB RAM SDRAM i 17" CRT. I mam go do dziś, a używa go rodzina,głównie do internetu.

Design i zawartość Fabryki były bardzo skrupulatnie zaprojektowane w swoistym dzienniku. Jako, że jestem samoukiem i wszystkie te rzeczy były dla mnie kompletnie nowe, więc prowadziłam zeszyt, w którym notowałam wszystkie zmiany plików i ustawień strony, hasła, loginy do serwerów oraz inne dane techniczne i wszystkie aktualizacje artykułów oraz kolejne zadania do zrobienia. Znajdowały się tam też wykresy i schematy np. do przygotowania działu Tour – Spacer Po Fabryce.

Pierwsza Fabryka, między 2001 a 2002 r. była jednak bardzo spersonalizowana. Layout zbudowany był w układzie dwóch ramek ze zmieniającą się zawartością dolnej. Góra zawierała jakieś tajemniczą nawigację, ukrytą pod hotspotami w czarnym pasku otoczonym zwichrowaną ramką. Obecne były tylko dwa kolory, pomarańcz i czerń, oraz logo zbudowane na bazie czcionki, której Fabryka używa po dzień dzisiejszy, chociaż nieco zmodyfikowanej. Tytułowe bannery co parę lat ulegały zmianom, jednakże główna czcionka logotypu pozostała ta sama. Po załadowaniu strony pojawiał się także dźwięk pracującej maszyny oraz obrazek jakiejś dziwnej głowy w masce przeciwgazowej, oczywiście wszystko zrobiłam osobiście. Zawartość Fabryki między 2001-2002 to Artykuły, Recenzje, Wywiady (całe trzy!), Opowiadania science fiction, Projekty Okładek do CD, Alterego (stronę o webmasterze) i kontaktowy e-mail.
Jako, że każda z wersji po zmianach była archiwizowana, tak też udało się odnaleźć pierwotne pliki i dlatego dostępne są screeny z www oraz wzmianki o stronie na http://web.archive.org/web/*/http://strony.wp.pl/wp/factory
Strona hostowana była na darmowych, pionierskich wtedy w Polsce serwerach, oferujących użytkownikom na serwerze do 4-5 MB na stronę www. Jak można sobie wyobrazić, przy przyroście zdjęć (np. okładek czy fotografii do galerii, nawet maksymalnie skompresowanych) niemożliwe było utrzymanie się w granicach takiego rozmiaru.

Od ok. sierpnia 2002 Fabryka zyskała dwa aliasy do oryginalnego adresu, aliasy były wtedy modne i wręcz polecane ze względu na długie nazwy przydzielane automatycznie przez darmowe serwery, a kupowanie domen było bardzo drogie, i chyba nawet niedostępne w Polsce, bo domenami zarządzał NASK. http://strony.wp.pl/wp/factory > http://factory.webpark.pl (zmienili nazwy serwerów) i factory.of.pl (alias), podgląd na http://web.archive.org/web/*/http://factory.webpark.pl

W 2003 layout strony był nadal pomarańczowy, ale zrezygnowałam już z tajemniczych nawigacji i bezsensownych ramek na rzecz całkiem fajnego menu wykonanego we Flash, z obrotowymi ikonkami symbolami 'promieniowania' i dźwiękiem pojawiającym się podczas wykonywania akcji 'mouse over', czyli przesunięcia kursora myszy nad ikoną.

Fabryka, oprócz podstawowych sekcji posiadała także Tour i, przez chwilę, pokój rozmów na PalTalk.com. Komunikator i chat były ciekawe ze względu na to, że można było odsłuchiwać utwory grane przez rozmówcę w trakcie rozmowy, a był to ratunek, jeśli nie można było przesłać komuś konkretnego utworu, bo internet był tak powolny, że ściągnięcie pojedynczego mp3 o rozmiarze pliku do 5MB zajęłoby parę godzin.

Dział Tour pokazywał zaprojektowaną przeze mnie mapę jakiegoś bliżej nie określonego miejsca, w którym znajdować się miała rzeczywista Fabryka (jako budowla, w ruinie) i można było nawigować do poszczególnych lokalizacji i zobaczyć zdjęcia pozostałości budowli i terenu wraz z opisami. Wszystko to bazowało na wymyślonymi i napisanym przez mnie detektywistyczno-fantastycznym scenariuszu. Fotografie były głównie mojego autorstwa, bo lubiłam i nadal lubię fotografować opuszczone, zrujnowane miejsca, niegdyś tętniące pracą maszyn i ludzi. Te same fotografie w większym formacie wraz z opisami zostały wystawione w kwietniu 2004 r. w d. klubie Łaźnia, podczas jednej z zaprzyjaźnionych krakowskich, industrialno-gotyckich imprez - Discordia #6 i wisiały na ścianach klubu jeszcze chyba przez następne dwa tygodnie.
Tour, jako jedyna interaktywno-obrazkowa część Fabryki znajdzie w niedalekiej przyszłości nowe zastosowanie (więc tym samym przestrzegam od razu przed 'zapożyczaniem' sobie tego pomysłu!)

Ok. 2004 Fabryka przeniosła się na hosting trzeciego wtedy do wielkości polskiego portalu Interia http://industrialrock.fm.interia.pl, ale obowiązywał też stary alias factory.of.pl
Przeprowadzka była desperackim ruchem podyktowanym zwiększeniem miejsca na serwerze. Pod koniec 2004 r. ówczesna Fabryka posiadała takie działy jak: Recenzje, Gatunek (FAQ o muzyce industrialnej), Bio-Mechanic (biografie), Ciekawe Kapele (artykuły), Wywiady, Reakcja (linki), Tour, Front covers (projekty okładek do CD), Pix (własne fotografie), Nitro (prezentacja ciekawych zespołów sceny polskiej), Transmisja (imprezy i koncerty w Krakowie), Alterego i kontakt na email. Dział Tour został przekształcony w wersję mniej graficzną a bardziej HTML-ową, z braku miejsca na serwerze. Nie było też jeszcze wersji angielskiej, prace nad tłumaczeniem zabrały najwięcej czasu i po niektórych starych recenzjach widać, że bardzo się spieszyłam.

W tym samym roku poznałam też przez internet Leszka, który poza rowerowym downhillem, interesował się profesjonalnym tworzeniem stron www. Wykonał on za darmo nowy layout do Fabryki oparty po raz pierwszy na stylu CSS, a ja spędziłam parę miesięcy na przenoszeniu zawartości starej Fabryki do nowego szablonu metodą kopiuj/wklej, każdy element na osobną stronę:
"NEWS: FABRYKA - ODSŁONA TRZECIA: Witam na odświeżonej Fabryce. Przekształcamy ją od wakacji, nie wszystko jeszcze jest dokończone, ale staramy się sukcesywnie dodawać to i owo. Fabryka miała stanąć już w połowie października 2004r, jednakże brak czasu i inne okoliczności przesuwają nieco na bok prace restauratorskie" (wpis z newsa 2004-12-27 14:15).
Do pomarańczowego layoutu (tło) doszły żółcie i szarości, nawigacja (po lewej) została podzielona na grupy, a całość zyskała na przejrzystości. Zmianie uległ też główny banner strony z logo.
http://web.archive.org/web/20050306033428/http://industrialrock.fm.interia.pl/

Z początkiem marca 2005 r. Fabryka zyskała jednak forum (Kombinat), ale jako, że darmowe serwery w PL raczej nie oferowały wtedy dostępu do baz MySQL, więc znalazłam taką opcję na angielskim Yahoo/Lycos.co.uk, popularnym wtedy serwisie głównie ze względu na darmowy i dosyć rozszerzony hosting stron www. Forum postawione zostało na najpopularniejszym wtedy silniku phbBB2, i obejmowało zakres wiadomości nieco szerszy niż sam rock industrialny, ponieważ w tym czasie zaczęły się pojawiać imprezy Fabryki oraz gościnnie sety NINy na dwóch zaprzyjaźnionych imprezach. Chciałam, żeby ludzie wyrazili opinie o tym jak im się podobała lub nie podobała impreza, co sądzą o pomyśle, o magazynie, o treści itd. Forum było dostępne tylko w języku polskim.

W tym czasie wzrastało zainteresowanie magazynem z różnych stron świata, bo dołączyłam do amerykańskiego serwisu społecznościowego Myspace.com, gdzie miałam nareszcie możliwość bezpośredniego kontaktu z ulubionymi zespołami i zainteresowania ich efektem moich pasji, co pociągnęło za sobą zdobywanie CD, pisanie nowych recenzji, robienie wywiadów przez e-mail, czego skutkiem Fabryka zaczęła się rozrastać w pożądanym kierunku.
"News: [16.10.2005] Fabryka obecna jest też na Myspace.com, gdzie dodały ją takie znaczące dla rocka industrialnego grupy jak: Pitch Schifter, Hate Dept., KMFDM, Out Out, Nine Inch Nails, Cyanotic, Chemlab, N17, State of Being, Society 1, Panic DHH, Puncture, Razed In Black, Sielwolf, Machines of Loving Grace, Ministry, a także inne ciekawe projekty: Absentia, Scheuermann, Sterile, Nation, EmRay, Erraknid i wielu innych. Co jakiś czas generowany jest biuletyn z nowymi wiadomościami, wywiadami, recenzjami płyt itp. rzeczami dodanym do Fabryki."

Zainteresowanie rosło też zgodnie z zamiarem, bo w 2004 zaaranżowałam w Krakowie kilka imprez pod nazwą Maszyneria, a rok później odbyła się pierwsza /i chyba ostatnia/ edycja Suburban Sounds, gdzie jako trio DJów (Vesper, NINa, Irbis z zespołu Absentia) zaproponowaliśmy brzmienie nie tylko rocka industrialnego, oraz nieco łagodniejsze dźwięki zaczerpnięte z takich gatunków jak np. IDM.

Nawigacja strony w tym czasie obejmowała: News, Alterego, Recenzje, Gatunek, Bio-mechanic, Artykuły, Wywiady, Nitro, Projekty Okładek, Pix, Maszyneria, Suburban Sounds, Koncerty, Imprezy, Linki, Tour. Ten ostatni dział został zmodyfikowany o dołożenie dwóch nowych lokalizacji na mapie (Reaktor, Kontenery na Odpady) wraz ze zdjęciami i opisami, podmianę niektórych starych zdjęć na ciekawsze oraz zmianę nałożonego na nie koloru; z pomarańczowego na bardziej "toksyczny" - zielonkawy. Pojawiły się też buttony reklamowe dla zaprzyjaźnionych stron.

W tym czasie, z powodu starania się o support amerykańskich fanów tej muzyki, na poważnie zajęłam się także tłumaczeniem wszystkich treści na język angielski (a także dla polskich czytelników – tłumaczeniem niektórych oryginalnych wywiadów przeprowadzonych dzięki kontaktom na Myspace na polski), co zajęło ponad pół roku, bez używania programów czy innych elektronicznych tłumaczy. Nieoceniona była pomoc Vespera (anglisty po UJ, który był zaangażowany w przeróżne aktywności, od pisania opowiadań cyberpunk, przez DJ'owanie w radiach, po prace edytorskie dla magazynów muzycznych i tłumaczenia gier komputerowych np. post apokaliptycznego Afterfall), a parę lat temu wyemigrował do Irlandii, bo znalazł pracę w Google).

W pierwszym kwartale 2005 r. Fabryką zainteresował się Ergo z portalu Darknation.eu i zaproponował mi darmowy hosting w zamian za reklamę swojego industrialno-gotycko-dark ambientowego portalu muzycznego. Na co oczywiście od razu się zgodziłam, bo wszytko wyglądało od początku na dobrze zorganizowane, a Ergo bardzo porządnie zarządza serwerem oraz pomaga w ewentualnych problemach technicznych. Za jego poradą Fabryka przeszła na PHP z plików HTML i zainstalowałam także galerię na zdjęcia z imprez i koncertów, a także własne fotografie o tematyce przyrodniczej, industrialnej itd. i projekty okładek do CD w listopadzie 2005 r.:
"News: [27.11.2005] Podmiana plików z html na php, możliwe do znalezienia błędy w linkach. W trakcie budowy – galeria."
Do tego wszystkiego Vesper wprowadził mnie w Last.FM, a ja założyłam tam grupę dedykowaną Fabryce (obecnie nieaktywna i zamieniona na nową http://www.last.fm/group/industrialrock)

Zachęcona supportem i zainteresowaniem ze strony ulubionych zespołów typu Skrew (Adam Grossman – przyjaciel od tamtej pory), 16volt (Eric Powell – nominacja na moderatora forum 16v), Chemlab (Jared Louche – przyjęcie zdjęć do składaka Songs From The Hydrogen Bar: A Tribute To ChemLab) itd. zaczęłam nagrywać okazjonalne podcasty, w których pomagał mi wspomniany wyżej Vesper. Ale o podcastach będzie w innym punkcie tego FAQ ;)
Fabryka pojawiła się wtedy pod adresem http://fabryka.darknation.pl
http://web.archive.org/web/20060813163750/www.fabryka.darknation.pl/php-files/news.php

Wzrost materiałów skutkował poszukiwaniem jeszcze lepszego rozwiązania do zarządzania zawartością magazynu, z akcentem na MySQL i PHP. Nigdy nie nauczyłam się tego języka, więc niestety nie mogłam sobie nic zbudować, ale od czego są produkty open-source? ;) Po długim testowaniu różnych CMS-ów zdecydowałam się finalnie na PHP-Fusion w wersji 6.x i znowu zaczęło się przenoszenie materiałów z poprzedniej wersji działającej na bazie plików do CMS-a na bazie MySQL, a była to tak monotonna praca, że nie chcę tego pamiętać, kolejna, trwająca parę miesięcy sekwencja ctrl-c/ctrl-v.

Czwarta odsłona Fabryki na silniku PHP-Fusion pojawiła się w lecie 2006 r. i tym samym, przy oficjalnym przenoszeniu Fabryki (dnia 08.06.2005r.) na serwer Darknation.pl przeniosłam także całe forum z Lycosa, w którym znajdował się nawet specjalny temat o NIN, dział o klasycznym industrialu i polskiej scenie industrialnej ;)

Na Myspace poznałam Briana Backlash'a i z racji jego wiedzy i zainteresowań, a także bycia tzw. native-speakerem (narodowości amerykańskiej) został pełnoprawnym współpracownikiem Fabryki na początku 2006 r. Był to pierwszy taki przypadek w historii Fabryki, bo do tej pory chciałam wszystko robić sama, jednakże okazało się, że przybywa materiałów, płyt i muzyków do przepytania w wywiadach, i mimo że trenowałam angielski od lat, nie czułam się aż tak świetna w tym języku, chociaż bardzo chciałam pokazać magazyn od profesjonalnej strony.
Także pałeczkę przejął Brian i do 2007 r. przeprowadziliśmy wiele wywiadów z ikonami rocka industrialnego, a także mniej znanymi zespołami. Brian zadawał świetne pytania, ale finalnie zrezygnował ze współpracy z powodu powtarzających się problemów stwarzanych przez zespoły (tzn. brakiem otrzymywania obiecanych odpowiedzi), jednakże powstrzymał mnie przed publikacją Czarnej Listy Fabryki pt. "Tym Zespołom Już Więcej Nie Pomagamy!" Brian skupił się na pracy, malarstwie, poezji oraz publikacji własnego magazynu zorientowanego na muzykę coldwave, electro, industrial industrial rock i setach DJ-skich w klubie Hive (Portland, Oregon).

W kwietniu 2006 r. zdecydowałam się na zakup własnej domeny, bo pojawiła się w Polsce taka tańsza już możliwość. Wybór padł oczywiście na "industrialrock" a nie "fabryka", bo nic dziwnego, że większość domen z nazwą "fabryka" było już pozajmowanych, a industrial rock jako nazwę gatunku można łatwiej wypozycjonować w wyszukiwarkach. Trochę zabawy było z wyborem domeny, bo .com był zajęty (a właściciel chce nadal parę tysięcy dolarów za sprzedaż samej nazwy!) Wahałam się między .net (network, pierwotnie tylko dla stron do zarządzenie infrastrukturami cieciowymi), a .org (organization) i .info (strony informacyjne), ale z racji tego, że magazyn miał być obecny tylko w internecie i nie jako organizacja, a .info wydawało mi się za mało znaczące, tak więc finalnie wybór padł na industrialrock.net, jako tańszej, i niekomercyjnej alternatywy dla .com.

Co do zmian zawartości Fabryki; największe przetasowania objęły forum, bo zostało ukierunkowane na dyskusje związane tylko z rockiem industrialnym i rzeczami skorelowanymi z Fabryką, a dominujący językiem stał się angielski, jako że support w oczekiwanej tematyce był niewielki ze strony polskiej. Wątek forum znajduje się w osobnym punkcie tego FAQ.

Pozostałe zmiany objęły rezygnację z własnych opowiadań, aczkolwiek w nowym dziale Download pojawiły się trzy części opowiadać cyberpunkowych autorstwa Vespera.
Do działu Artykuły doszły także podsumowania roku, chociaż z braku chęci i niezbyt wielu wydarzeń, o których mogłabym napisać w ciągu następnych 4 lat nie pojawiło się już żadne podsumowanie.
Nawigacja Fabryki obejmowała: Strona główna, Nowości, Industrial Rock, Recenzje, Inne recenzje (napisane przezemnie lub gościnne, nie do końca związane z tą muzyką, ale nie chciałam ich marnować na trzymanie w ukryciu), Wywiady, Biografie, Artykuły, Okładki do CD, Forum Kombinat, Galerie, Maszyneria, Suburban Sounds, Malfunction (nowa, jednorazowa impreza), Nitro, Download, Linki, Kontakt, Webmaster. Pojawił się także na chwilę shoutbox, ale i jego nie ominął spam, więc z braku cierpliwości i czasu na moderację został szybko usunięty.

W 2006 r. odbyła się ostatnia (ja dotąd) impreza pt. Maszyneria, a Fabryka wydała też pierwszą składankę promo, zaakceptowaną przez muzyków, których utwory zostały dołączone, z własnym projektem okładki, która to kompilacja została rozlosowana między uczestnikami Maszynerii. Ciekawostką tego roku była pierwsza edycja imprezy Malfunction (będącą eksperymentalną fuzją Maszynerii i innej imprezy promującej rock industrialny oraz powernoise pt. Industrial Riot), stworzonej dla promocji muzyki w obrębie zwiększonej liczny uczestników. Eksperyment się powiódł, jednakże obejmował tylko jedną edycję imprezy. Informacja o imprezach znajduje się w innym punkcie tego FAQ.

Praktycznie cały rok 2006 upłynął na robieniu wywiadów z zespołami, które do tej pory miały tylko wpisy w postaci recenzji ich płyt, a bezpośredni kontakt z ulubionymi wykonawcami poprzez Myspace i e-mail, a także z nielicznymi (za wysokie koszty) przez telefon dał mi wreszcie poczucia zbudowania czegoś, co ma znaczenie, jako, że w Polsce magazyn nie był aż tak doceniany. Do tego doszły podziękowania dla Fabryki na oficjalnych stronach WWW zespołów, ustawianie mojego profilu z foto w tzw. Top Friends zespołów w ich profilach na Myspace, zamieszczanie bannera magazynu, a nawet podziękowania na nowych płytach CD (jak w przypadku Snow Black "Suggestion of Power") i cytowanie fragmentów recenzji zamieszczonych na Fabryce w oficjalnych materiałach zespołów przeznaczonych dla prasy.

W zasadzie od początku 2007 r. Fabryka była rozwijana w kierunku wersji anglojęzycznej, strona startowa także została ustawiona na EN, a wszystko to z powodu okazanego supportu z zagranicy, nowych zespołów kontynuujących lub rozwijających estetykę rocka/metalu industrialnego i wejść na stronę głównie z rejonów USA. Jakby nie było, zarówno wspierane zespoły, jak i sam gatunek pochodzą z tego kraju.

Poznałam wtedy na Myspace niejakiego DugoutTX - ilustratora, grafika i fana industrial metalu, oraz Scotta Owensa z grupy Tempest & The Diaspora. Doug dołączył do Fabryki na rok, zajął się produkcją, miksowaniem oraz prezentacją własnych treści w podcastach, a także sporadycznie brał udział w wywiadach oraz zwrócił moją uwagę na kilka nieznanych mi wtedy zespołów. Jako Teksańczyk znał tamtejszą scenę, a jak wiadomo industrial metal był tam popularyzowany głównie dzięki Ministry i pokrewnym projektom, poza tym metalowa muzyka z Teksasu ma swoją niepowtarzalną temperaturę. Z Doug'iem współpraca zakończyła się ok. 2008 r., kiedy Houston zostało zalane przez powódź (efekt słynnego huraganu Katrina, który zdewastował Nowy Orlean), a Doug stracił trochę ze swojego dobytku i musiał skoncentrować się na życiowych priorytetach.

W marcu 2007 r. Ergo uruchomił Darknation także pod domeną .eu, jako, że Polska od 2004 r. była już częścią Unii Europejskiej, a domena taka stała się popularna w Europie ;) http://web.archive.org/web/20080429034615rn_2/www.fabryka.darknation.eu/php-files_en/news.php
Dodanymi nowościami był dodany w lutym kanał RSS dla newsów (jako efekt pytania jednego z czytelników, dlaczego nie było takiej formy powiadamiana o aktualizacjach), buttony polecanych zespołów i supporty (support zamieniony został w tym samym roku na małe paseczki z nazwami zamiast zdjęć czy bannerów, które zajmowały za dużo miejsca w panelu) oraz PayPal dla dotacji, ale nikt nic nie wpłacał, więc usunęłam. Finalnie zrezygnowałam też z Biografii w wersji PL (w angielskiej nigdy nie były nawet rozwijane).

Jeden z moich ulubionych zespołów, Treponem Pal reaktywował się wtedy po długiej przerwie, więc od razu zaproponowałam liderowi Marco Neves'owi swoje wsparcie medialne, wykonanie promocyjnych bannerów itd. W kwestii projektowania okładek dostałam też dwa zlecenia na okładki dla "Transhuman 2.0" od grupy Cyanotic oraz "The Way Back Down" zespołu Bound in Oblivion; obie doszły do skutku i można zobaczyć je w galerii Fabryki (link).

[Zobacz galerię layoutów Fabryki w latach 2001-2010]

2001 | 2002-2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2010

Kiedy nadszedł 2008 r., zawartość magazynu była już ściśle ustalona w trakcie poprzednich lat, więc nie było potrzeby wprowadzania żadnych drastycznych zmian a jedynie 'dopieszczanie' istniejącego layoutu i wprowadzanie użytecznych dodatków (wtyczki do CMS-a).
Główne ulepszenie dotyczyło jednak forum, bo po upgrade do phpBB3 okazało się, że nie ma sposobu, aby ograniczyć logowanie się spammerów, robotów itd., a nie chciało mi się dłubać w plikach wg. wskazówek developerów, ani też czekać na oficjalnego patcha. Zresztą zapoznałam się od razu z forum opartym na SMF, z którego jasno wynikało, że jego funkcjonalność i zarządzanie znacznie przewyższa phpBB3. Tak więc przekonwertowałam istniejące forum do SMF i spersonalizowałam skina, aby pasował do wyglądu Fabryki, wraz z zastosowaniem różnych darmowych ikon.

Na początku roku wyjechałam na parę miesięcy do USA (Denver, Colorado), aby spotkać się z paroma ciekawymi osobami, rozpocząć pisanie książki o rocku industrialnym, a także pozwiedzać i zapoznać się z amerykańskimi realiami, o których mi dużo opowiadano w ciągu ostatnich dwóch lat.

Z powodu odejścia Briana zostałam sama z duża liczbą zespołów, którym chciałam okazać zainteresowanie, ale ilość niekiedy nie szła w parze z wolnym czasem. Pracowałam wtedy codziennie w firmie, więc nie miałam ani czasu, ani (ze zmęczenia) chęci do tworzenia niczego nowego. Zaproponowałam więc współpracę Marco Gariboldi'emu, włoskiemu fanowi rocka industrialnego z naprawdę dużą wiedzą, nie tylko w tym temacie oraz żyłką dziennikarską i świetną organizacją własnych spraw. Jeśli dobrze pamiętam, to Marco pojawił się już wcześniej jako użytkownik forum Fabryki, a także dodał mnie jako 'przyjaciel' na Last.FM. Jak mi się wydaje, natknęłam się na jego nicka także na paru innych forach z muzyką, która nas interesowała. Z Marco współpracuje nam się bardzo dobrze do tej pory. W recenzjach i propozycjach wywiadów przynosi do magazynu ciekawe zespoły, szczególnie te mało znane perełki z przeszłości, jako że w ciągu kilkudziesięciu lat udało mu się zgromadzić pokaźną kolekcję trudno zdobywalnych płyt CD. Jego wnikliwe pytania zadane w wywiadach są bardzo docenianie przez muzyków, o czym często piszą do nas w mailach.

W tym czasie do Fabryki doszedł też drugi współpracownik, James Chapple, muzyk industrialno-rockowego zespołu Triptaka z Seattle. Wybór Jamesa był podyktowany jego dużym doświadczeniem, a także faktem, że jest aktywnym muzykiem i jego wiedza przyda się to do przeprowadzenia technicznej analizy utworów podczas pisania recenzji. Duże poczucie humoru i entuzjazm, to główne cechy jego osobowości, przejawiające się także w jego tekstach.

No i wreszcie połowie 2008 r. - stało się! Ministry, po 30 latach swojej kariery na świecie po raz pierwszy na koncercie w Polsce. I po raz ostatni, jako że była to ostatnia trasa zespołu i chcieli dotrzeć tam, gdzie jeszcze nie mieli okazji. Nie można było tego wydarzenia zignorować i z pomocą managera trasy udało mi się porozmawiać na żywo i zarejestrować na wideo wywiady z Tommy Victor'em, Sin Quirin'em i Tony Campos'em. Relacja z koncertu została opisana w specjalnie utworzonym dla tego celu dziale Recenzje Koncertów.
Z innych wydarzeń mogę dodać oficjalny patronat nad trasami koncertowymi po USA zespołów Left Spine Down "Fighting For Voltage 2008 USA Tour" (nowy zespół, ale doświadczeni muzycy, współpracujący z np. Front Line Assembly czy Stiff Valentine) i znany już od lat 90-tych 16volt "The 2008 Denial Highway Tour" (pierwsza trasa tej grupy od 6 lat, promująca nowy album i powrót zespołu na scenę rocka industrialnego).

W 2009 r. doszło parę zmian technicznych, ale layout i kolorystyka pozostała ta sama, bazująca na pomarańczach i szarościach oraz niewielkiej czcionce. Dodany został prosty panel z statystykami czytań newsów, artykułów i ściągalności plików MP3, ponieważ baza plików z darmowymi i zawsze tylko legalnymi MP3 rozrosła się w owym czasie, licząc ok. 40 pełnych albumów poszczególnych wykonawców, a były to grupy mniej czy bardziej znane, jak 16volt (który oferował cały stary katalog za darmo), Fanoe, Hazmat, Promonium Jesters. Także lider serbskiego zespołu DreDDup podzielił się z Fabryką płytami, które dostał do promocji od jego serbskich kolegów z industrialnych grup Claymore, Cut And Paste czy też Pornhouse. A generalnie wiadomo, że strona zyskuje na odwiedzinach, kiedy oferuje także muzykę do ściągnięcia. O plikach przeczytaj w osobnym dziale tego FAQ.

Główna strona Fabryki od czasu postawienia jej na PHP-Fusion była ustawiona na wyświetlanie newsów w postacie hierarchicznej, tzn. wg. daty publikacji. Jednakże lista się wydłużała, a nie chciałam aby strona startowa była aż tak długa. Skutkiem było zamienienie jej na wyświetlanie tylko linków do newsów umieszczonych w komórkach konkretnych kategorii newsów, a ogólny widok stał się czytelniejszy, wzbogacony małymi fotkami dla zobrazowania tych kategorii.
Do innych upiększeń należałoby dołożyć zamianę wyglądu okładek płyt w recenzjach. Od tej pory na każdą okładkę zostaje nałożony szablon, upodabniający obrazek do prawdziwej płyty CD wraz z plastikowym pudełkiem. Autorem tego szablonu jest Komodo Media, którego ikony pozostają ciągle najbardziej dopracowanym i realistycznie wyglądającymi.

W tym samym roku do Fabryki dołączył Tempest (Scott, prywatnie mój narzeczony) w roli edytora/korektora angielskich tekstów. Jako rodowity Amerykanin pomagał mnie i Marco oczyścić angielskojęzyczną formę tekstów - recenzji i pytań do wywiadów - z widocznych wpływów naszych narodowych języków.
Drugą, nową osobą w Fabryce był Xen (Xenerki), i jeśli dobrze pamiętam, poznałam go na Last.FM. 18-letni wówczas amerykański fan rocka industrialnego, dokładnie takiego gitarowego i pełnego agresji, jaki Fabryka od lat promuje dołączył także do forum i po jego postach, a także propozycjach zespołów do recenzji czy samego przesłuchania, bardzo chciałam go 'ukraść' do współpracy. Zgodził się i napisał do tej pory kilka wnikliwych i szczerych recenzji. Uczestnictwo Xen'a jest jednakże dosyć nieregularne, tak jak i James'a, z powodu priorytetów życiowo-zawodowych.
Jako, że Fabryka liczyła już pięciu współpracowników, także wypadało zgrupować ich i przedstawić na osobnych stronach; tak powstał dział Skład Fabryki.

Podstawą we współpracy ze mną jest, była i będzie doskonała organizacja i realizacja zadań. Z racji tego, że nie było sensu wysyłać do każdego maili i dyskutować o tym kto i czym się będzie zajmował, potrzebowałam systemu on-line, gdzie współpracownicy mogliby się zalogować i wpisać zaplanowane przez siebie zadania, a także zobaczyć zadania innych, aby nie dublować np. płyt do recenzji.
Po długim poszukiwaniu i testach zdecydowałam się na open source'owy CMS do zarządzania projektami on-line jakim jest Feng Office (wcześniej nazywany OpenGoo), a jako, że system posiada lokalizacje językowe, tak każdy z nas może używać go w swoim narodowym języku.
Od tej pory każda edytowana recenzja i wywiad trafia jako załącznik do tego systemu, a współpracownicy przesyłają tam także swoje recenzje napisane wg. przygotowanego przez mnie szablonu HTML (łatwiej mi później wkleić na stronę) oraz okładki do płyt i inne graficzne załączniki, linki itd. Jest to oczywiście tylko bajer, bo dostaję recenzje także bezpośrednio na email.
Głównym zdaniem Feng Office jest zarządzanie projektami, czyli co (jaka płyta), kto (recenzent), kogo (z kim wywiad, kto pisze pytania) i kiedy (termin rozpoczęcia, wykonania i zakończenia zadania). Możemy w ten sposób zobaczyć listę dostępnych zespołów, jakie zwróciły naszą uwagę w kontekście napisania recenzji czy skontaktowania się w celu przeprowadzenia wywiadów.
Oczywiście, jako, że robimy to wszystko za darmo, nie ma mowy o deadlinach i przymuszaniu się do robienia czegoś na czas. Kilka z projektów ma status "opóźnione" lub "przesunięte" a nawet "anulowane", głównie z braku reakcji zespołu, który dostał pytania i więcej nie odpowiedział (jak mam rozumieć pytania były chyba za trudne :]).

Fabryka przywitała rok 2010 nowym skinem z krągłościami wzorowanymi na nowej modzie na design Web 2.0, oraz dominującymi szarościami (dla wygodniejszego czytania dużej ilości tekstu) przełamanymi akcentami pomarańczu w nagłówkach paneli, linkach i nawigacji (aby odzwierciedlić wierność pierwotnym założeniom w kontekście designu), a także ikonami dla identyfikacji poszczególnych profili w sieciach socjalnych oraz dodatkami do szablonów recenzji (ikonki oceny płyty) i wywiadów (nagłówek; data, recenzent).
Czcionka została definitywnie powiększona, także dla celów łatwiejszego czytania, ale także dlatego, że mój nowy laptop dysponował rozdzielczością 1920 x 1200 px ;)

Dodatkami były także newsletter jako alternatywa dla kanałów RSS, w obu wersjach językowych PL-EN, modny ostatnio obrazek z kodem w formacie QR dla urządzeń mobilnych i dział przeznaczony dla doświadczonych muzyków, gdzie będą mogli dzielić się swoimi poradami i spostrzeżeniami na temat przemysłu muzycznego. Pierwszą propozycję przyjął Jeff Scheel z zespołu Gravity Kills, który takim sposobem dostał też automatyczną promocję własnego, reaktywowanego w tym samym roku zespołu oraz bloga.

Natomiast Xen zaproponował, aby wywiady, wcześniej przypisane do grup podzielonych latami, a także recenzje zostały włączone w jeden dział Profile Zespołów, tak że każdy promowany zespół ma swoją 'komórkę' w Fabryce i odszukiwanie materiałów jest dla nich łatwiejsze. Tak też zrobiłam (na razie w wersji angielskiej magazynu), co nadało przejrzystości tej części magazynu, a docelowo mogą znaleźć się tam też biografie, chociaż pomysł wskrzeszania biografii akceptuję tylko na 50% ze względu na pokrycie dużej ilości zespołów i częste aktualizacje zachodzących zmian.
Zmienione zostały też obrazki kategorii, na inne i większe, a także zastosowałam ładniejsze obwódki dla zdjęć do newsów i wywiadów; z czarnej 1 px na szarą 7 px, nieco wtapiającą się w tło.

Fabryka między 2008 a 2010 r. oswaja się z innymi sieciami społecznościowymi, głównie amerykańskimi, chociaż zdecydowanie odrzuca udział na Facebook. Decyzja podjęta była w oparciu o przecieki danych, koncentrację na liczbach oraz mało wydajny system weryfikacji tzw. przyjaciół, czy w istocie byliby zainteresowani czytaniem treści magazynu. Podobna opinia dotyczy sieci do mikro-bloggowania – Twitter. Można mieć wielu tzw. followers (osoby śledzące wpisy), ale bardzo niewielki procent będzie regularnie przekazywał swoim znajomym /i followers/ wyczytane w magazynie lub blogu informacje, co zupełnie mija się z celem.

Od stycznia 2010 r. Fabryka posiada statystyki na Google Analytics w celu przyszłego udostępniania miejsc reklamowych. Rozbudowana zostaje sieć znajomych i fanów muzyki rockowo-industrialnej na Last.FM wraz z ograniczeniem działalności promocyjnej na Myspace, które jakby nie było, co miesiąc zostaje opuszczane przez kolejne zespoły z braku wsparcia ze strony portalu oraz powtarzających się błędów i nieujednoliconego designu profili, wpływającego na szybkość ładowania się danej strony.

We wrześniu forum Fabryki zostało usunięte z powodu braku aktywności użytkowników.

No i na koniec powstało to FAQ o Fabryce, które będzie z czasem uzupełniane.

Fabryka ma dominującą i dobrze wypozycjonowaną w wyszukiwarkach pozycję w kwestii rocka industrialnego oraz bazę najlepszych zespołów tego gatunku muzycznego. Odrzuciłam także wiele nieciekawych ofert, co jednoznacznie ukazuje ten magazyn ukierunkowany na jakość (prawdziwych fanów rocka industrialnego i wiarygodne zespoły) a nie na ilość.

Plany rozwojowe istnieją, ale zostaną ujawnione nie wcześniej niż wraz z ich realizacją. Jest to podstawowa i sprawdzona metoda stosowana we wszystkich moich przedsięwzięciach ;)

NINa
(sierpień 2010 r.)

Po 2010 r. praktycznie nie działo się już nic ciekawego, a moja motywacja zaczęła spadać. Problemem okazały się fundamentalne zmiany w sieci społecznościowej Myspace, likwidacja (kasacja dotychczasowych postów) blogów i niemożność reklamowania własnych treści w komentarzach innych osób, co było siłą napędową nie tylko Myspace, ale i uczestników. Podobny los spotkał Last.fm, a była to druga ostatnia platforma umożliwiająca łączenie konkretnych zespołów z profilami i magazynem. Żaden inny nowy portal nie wypełnił tej luki, a Facebook wymaga za dużo wysiłku (lub kasy) i krótko mówiąc, dawania d*, aby cokolwiek tam wypromować, więc FB nie używam z szacunku dla swojej prywatności oraz pracy. Dodatkowo, jak pokazują przykłady upadków Myspace i Last.fm, żadne treści nie zostają na zawsze w sieciach społecznościowych na tych samych warunkach, na jakich zostały początkowo wprowadzone, więc liczy się tylko posiadanie własnej strony internetowej i całości praw autorskich.

Polska wersja magazynu praktycznie przestała funkcjonować w 2013 r. (tzn. była dostępna on-line, ale nie była aktualizowana), natomiast angielska przekształciła się głównie w platformę do publikacji recenzji i nielicznych wywiadów oraz newsów. W związku z tym, że muzycy oczekiwali wsparcia za darmo, a ja nie miałam i nie mam na to ani czasu, ani chęci (mówimy tu o kopiowaniu i wykorzystywaniu recenzji - materiałów chronionych prawami autorskimi dla sprzedaży własnej muzyki), więc także wprowadzenie oferty odpłatnych recenzji/promocyjnych wywiadów (przez rok pod nazwą Fabryka Digital) zawęziło grupę chętnych tylko do tych wspierających i rozumiejących istotę nowego modelu biznesowego. Mówiąc wprost - chcesz mieć profesjonalną recenzję - nie tylko uczciwą opinię, ale tekst na własność do wykorzystania komercyjnego (sprzedaż muzyki), to zapłać za nią tak, jak za wykonanie strony www, zakup licencji do zdjęcia (dot. praw autorskich) czy nawet kupno książki, płyty czy gadżetu w sklepie. Ode mnie też wymagają wydawania pieniędzy, żeby móc się gdziekolwiek ruszyć, a nikt mnie tu nie zatrudnia na starych zasadach znanych z magazynów muzycznych lat 1980-90, gdzie był właściciel gazety i opłacani przez niego co miesiąc pracownicy-dziennikarze/recenzenci, bo sama jestem sobie szefową ;]

W 2014 r., do magazynu dołączyłam też dwa nowe działy dotyczące innych moich aktualnych pasji: autorskiej książki s/f post-apo Heatwave (tom I ukończony, w edycji, tom II w trakcie powstawania) i rękodzieła - oryginalne, czarne, szkatułki, kasetki i świeczniki.

Od chwili obecnej, tj. lipiec 2016 r., zamierzam poświęcić maksimum swojego czasu obu powyższym, oraz krótkim opowiadaniom s/f i prezentacji (oraz sprzedaży) autorskich przedmiotów w Fabryce.